Co to jest powierzchnia całkowita?

Przygotowując się do budowy lub kupna domu, inwestor może spotkać się z różnymi pojęciami dotyczącymi jego rozmiaru, takimi jak powierzchnia mieszkalna, powierzchnia użytkowa czy powierzchnia netto. W tym artykule przyjrzymy się bliżej tematowi powierzchni całkowitej. Co kryje się pod tym terminem i do czego jest potrzebny, w jaki sposób wylicza się powierzchnię całkowitą i czym różni się od powierzchni użytkowej? Między innymi na te pytania odpowiadamy właśnie w poniższym artykule.

Co to jest powierzchnia całkowita budynku – definicja

Zacznijmy od podstaw, czyli wyjaśnienia, czym w ogóle jest powierzchnia całkowita? Definicja ta nie może być omawiana bez odniesienia do powierzchni całkowitej kondygnacji, którą norma PN-ISO 9836 „Właściwości użytkowe w budownictwie – Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych" opisuje jako powierzchnię kondygnacji mierzoną na poziomie posadzki po obrysie zewnętrznym budynku z uwzględnieniem tynków, okładzin i balustrad.

Zgodnie ze wspomnianą wyżej normą, powierzchnią całkowitą budynku jest suma powierzchni całkowitych wszystkich kondygnacji budynku. Warto dodać, że jako kondygnację traktuje się zarówno kondygnacje znajdujące się całkowicie lub częściowo poniżej poziomu terenu, jak i kondygnacje powyżej poziomu terenu.

Powierzchnia całkowita – jak liczyć i co się do niej wlicza?

Wiesz już, czym jest powierzchnia całkowita. Jak liczyć ten parametr, co się do niego wlicza, a co jest pomijane? W tym kontekście należy pamiętać o kilku podstawowych zasadach:

• powierzchnia całkowita kondygnacji jest liczona po obrysie ścian zewnętrznych z uwzględnieniem części użytkowych i mieszkalnych. Powierzchnia całkowita domu uwzględnia zatem m.in. antresole, wewnętrzne klatki schodowe, a także poddasza, tarasy, tarasy na dachach czy kondygnacje techniczne i magazynowe,
• do powierzchni całkowitej wlicza się również elementy kondygnacji, które są ograniczone elementami budowlanymi (poręczami czy balustradami), ale nie są przekryte – na przykład balkony,
• mówiąc o tym, co to jest powierzchnia całkowita budynku, musimy zaznaczyć, że nie zalicza się do niej elementów, które nie zmieniają powierzchni netto kondygnacji, takich jak wyprofilowania, wypusty czy wnęki.

Powierzchnia całkowita domu a powierzchnia użytkowa – na czym polegają różnice?

Mówiąc najogólniej, powierzchnia całkowita budynku może być opisana jako suma powierzchni wszystkich kondygnacji. Ze względu na to, że powierzchnia całkowita obejmuje wszystkie pomieszczenia, a także balkony czy tarasy, niektórzy uważają że jest ona tym samym, co powierzchnia użytkowa. Co więcej – w internecie znajdziemy wiele publikacji, które powielają ten błąd i stosują oba terminy zamiennie. Tymczasem różnice między powierzchnią całkowitą a użytkową są istotne.

Według Polskiej Normy (PN ISO 9836) powierzchnią użytkową nazywa się część powierzchni kondygnacji netto, czyli ograniczonej elementami zamykającymi (ścianami). Powierzchnia użytkowa uwzględnia zatem wszystkie pomieszczenia służące mieszkalnym i gospodarczym potrzebom domowników: kuchnię, pokoje, spiżarnię, hole i przedpokoje czy łazienki. Nie obejmuje ona jednak takich pomieszczeń jak pralnia, suszarnia, piwnica, strych, czy – to ważne – balkony i tarasy. Inna różnica między powierzchnią użytkową a całkowitą polega na tym, że powierzchnię użytkową domu wyznacza się po wewnętrznym obrysie ścian, a nie – jak w przypadku powierzchni całkowitej – po obrysie zewnętrznym. Oznacza to, że finalnie powierzchnia użytkowa i całkowita zawsze są od siebie różne.

Tutaj warto też zwrócić uwagę na to, że powierzchnię użytkową liczy się różnie w zależności od wysokości pomieszczeń. Jeżeli jest ona równa 2,2 m lub większa, powierzchnię użytkową liczy się w 100%, jednak gdy wynosi mniej niż 2,2 m, ale więcej niż 1,4 m – liczona jest w 50%. Powierzchni, nad którym wysokość kondygnacji jest mniejsza niż 1,4 m, nie liczy się w ogóle.

Czym jest powierzchnia zabudowy?

Mówiąc o powierzchni całkowitej, warto też wyjaśnić, czym jest powierzchnia zabudowy. Przez ten termin rozumie się powierzchnię liczoną po zewnętrznym obrysie budynku wszystkich powierzchni zabudowanych na działce. Całkowita powierzchnia zabudowy obejmuje zatem m.in. garaże, ogrody zimowe czy dobudówki. Nie wlicza się natomiast takich elementów jak:

• elementy pomocnicze,
• elementy stojące na słupach budowlanych i drewnianych,
• elementów drugorzędnych, takich jak daszki czy rampy zewnętrzne,
• obiektów, które nie wystają ponad teren, czyli podpiwniczeń czy garażów podziemnych.

Powierzchnia zabudowy różni się od całkowitej tym, że nie jest określana oddzielnie dla każdej kondygnacji, a jednorazowo dla całego budynku. Jest to powierzchnia zajmowana przez budynek na działce. Ponadto w powierzchni zabudowy uwzględnia się także rzutowanie nadwieszonych kondygnacji, czego nie stosujemy obliczając powierzchnię całkowitą. 

Powierzchnia całkowita – o czym należy pamiętać?

Pamiętaj, że powierzchnia całkowita budynku nie określa wprost, jak duża będzie powierzchnia użytkowa domu. Pozwala jednak określić, jak duży będzie wznoszony dom jednorodzinny i ile miejsca na działce będą zajmowały ewentualne inne obiekty. Dzięki powierzchni całkowitej można określić  wskaźnik intensywności zabudowy, który często definiowany jest w miejscowych planach zagospodarowania. Jest to zatem parametr, który z pewnością należy brać pod uwagę, wybierając projekt domu.